Φεστιβάλ Πριμαρόλια: Ιστορία, εικόνες και μνήμη συναντούν την σύγχρονη τέχνη στην «Τροχιά» της μαύρης σταφίδας

Απόσπασμα άρθρου

Κάθε χρόνο, ο Οργανισμός Πριμαρόλια παραμένει πιστός στο φθινοπωρινό ραντεβού του με την σύγχρονη τέχνη και την προφορική ιστορία του τόπου, διοργανώνοντας το ομώνυμο και «νομαδικό» φεστιβάλ, που κάθε φορά βρίσκει στέγη μέσα σε εμβληματικά και ιστορικής σημασίας για την πόλη, κτίρια. Κι εμείς βρεθήκαμε εκεί, την πρώτη μέρα του 4ου Φεστιβάλ Πριμαρόλια στο Αίγιο.

To 4ο Φεστιβάλ Πριμαρόλια άνοιξε «πανιά» το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στην πόλη του Αιγίου και για πρώτη φορά οι συγκυρίες έτυχε να με βρουν στην πόλη που μεγάλωσα. Από τότε που μετακόμισα και ζω μόνιμα στην Αθήνα (έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια τώρα), και συναναστρεφόμουν κυρίως με Αθηναίους, παρατηρούσα ότι η δική μου πόλη, η πόλη της καταγωγής μου, το Αίγιο, δεν χρειαζόταν ποτέ ιδιαίτερες συστάσεις. Ίσως επειδή βρίσκεται μόλις δύο ώρες από την Αθήνα, αποτελώντας κόμβο μεταξύ πρωτεύουσας και Αρχαίας Ολυμπίας; Ίσως γιατί είναι γνωστό ως το «Μπαλκόνι του Κορινθιακού», εξαιτίας της προνομιακής γεωγραφικής του θέσης στη βόρεια Πελοπόννησο; Μπορεί κι επειδή απλώς αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαΐας. Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί για τον καθένα. Προσωπικά θα προσθέσω και τις ομορφιές του, μιας και το παλιό τμήμα της πόλης στο παραλιακό μέτωπο, που εκτείνεται από τον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό μέχρι την εκκλησία της Παναγίας της Τρυπητής, αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα σημεία της περιοχής, αλλά και κομμάτι της ιστορίας της, λόγω της παρουσίας εκεί των παλιών αποθηκών της μαύρης σταφίδας, αυτού του διαχρονικά πολύτιμου προϊόντος, τόσο για την ευρύτερη περιοχή της Αιγιαλείας όσο και για ολόκληρη τη χώρα.