Ο Παναγιώτης Ντεμερούκας, γεννημένος το 1945, είναι αγρότης στην περιοχή των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας και ασχολείται σήμερα με ελιές και κηπευτικά. Από νεαρό παιδί δούλευε σε κτήματα άλλων για να στηρίξει με το μεροκάματό του την οικογένειά του. Η εργασία του στην καλλιέργεια της σταφίδας εντοπίζονταν στον τρύγο, το κουβάλημα και το σκάψιμο της σταφίδας σε κουτρούλια με την αξίνα. Θυμάται και περιγράφει την σταδιακή προσθήκη μηχανημάτων στην καλλιέργεια. Από το σκάψιμο με την αξίνα, στο αλέτρι και τα μικρά τρακτέρ που εισήγαγαν οι μεγάλοι ιδιοκτήτες. Αναφέρει, ότι παράλληλα με τις νέες τεχνολογίες άλλαξε και ο τρόπος φύτευσης των κλημάτων, από άναρχα που ήταν στην αρχή, εξελίχθηκαν σε αράδες κατάλληλες για να περνά το τρακτέρ. Περιγράφει τον τρόπο λειτουργίας των αποθηκών του ΑΣΟ και τους εργαζόμενους εκεί. Μιλάει για κάποιους από τους λόγους, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος, που οδήγησαν στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας της μαύρης σταφίδας. Κατέληξε να είναι μια μη προσοδοφόρα καλλιέργεια, κουραστική και ασύμφορη, ώστε τελικά οι αγρότες να στραφούν στην ελαιοκαλλιέργεια.
